000 01213nam a2200193 i 4500
997 0 0 _e2
008 241210s2024 sp ||||| |||| ||| ||glg d
017 _aVG 519-2024
020 _a978-84-1110-606-1
080 _a821
100 _aSantomé, Cecilia F.
_eaut
_952778
245 _aAs despedidas
250 _a1ª edición
260 _aVigo
_b: Edicións Xerais de Galicia
_c, 2024
300 _a132 pp.
_c; 23 cm
520 3 _a«O avó morreu hoxe. Ou quizais foi onte». Así, entre titubeos, arrinca esta crónica íntima dun dó con sabor a outro tempo. Un en que os defuntos eran velados nas casas, en que as capelas ardentes permanecían abertaas día e noite e en que os curas eran salvadores de almas... e mesmo de pelellos cando a loxística non acompañaba. Velaquí setenta e dúas horas nunha burbulla de silencio, tristeza e fastío que se converten nun exercicio memorístico. Xestos, movementos e espazos que desencadean lembranzas, fiando unha elexía por quen marchou, pola propia infancia, por unha forma de vida que se esfarela no aire. E todo iso para chegar a unha conclusión: unha neta sen o seu avó é unha orfa de segunda.
521 _aESO34
_aBAC
_aADU
856 _uwww.xerais.gal